De medailles van
R.H. Logan (nieuw)
Ooggetuigen
Martien Tukker zat ’s morgens vroeg achter in het land met zijn vader te melken, toen er plotseling uit het niets een jongeman aan kwam strompelen met nogal vreemde kleding aan. Hij was duidelijk zichtbaar gewond, besmeurd met modder en liep moeilijk. De jongeman kwam op hem toe en begon in een voor Martien onverstaanbare taal tegen hem te praten. Martien nam hem mee naar zijn vader die iets dichter bij de boerderij aan het melken was. De jongeman haalde vervolgens een portemonnee tevoorschijn, waaruit hij een aantal bankbiljetten uit verschillende landen haalde. Hij probeerde op deze manier duidelijk te maken, dat hij wilde weten in welk land hij terecht gekomen was. Zij wezen hem erop dat hij in Nederland was beland en besloten hem mee te nemen naar de boerderij.
Daar was zijn broer Geert aanwezig die door zijn opleiding behoorlijk goed Engels 
sprak zodat hij in staat was om met de jongeman een gesprek te beginnen. Na enige tijd met de jonge vliegenier gesproken te hebben nadat zij hem op adem hadden laten komen, werd er samen met hem besloten dat vluchten of verbergen geen optie was! De vlieger was gewond aan zijn benen en gezicht, ook waren er meerdere mensen die het vreemde voorval hadden gezien. Van één van deze personen wist men niet of hij te vertrouwen was. Zij hebben toen, hoe vervelend zij dit ook vonden, de plaatselijke veldwachter, dhr De Groot, erbij moeten halen. Die heeft de vliegenier toen meegenomen naar zijn huis even verderop. Dorpsdokter Ingelse werd gehaald om zijn verwondingen te verzorgen, waarna vervolgens de komst van Duitse militairen werd afgewacht.
Toen deze arriveerden met een klein vrachtwagentje, hadden zij een doodskist bij zich. De omgekomen R.H. Logan was door enkele mensen in het weiland opgehaald en naar het lijkenhuisje op de begraafplaats gebracht. Hij werd daar gekist. Daarna stopte het voertuig bij politieman De Groot. Volgens ooggetuigen kreeg F/Sgt C.K. Chrysler opdracht om op de kist plaats te nemen. Hij weigerde, waarop een meelevende Duitse militair zijn toegewezen plaats op de kist voor hem innam. Chrysler moest toen voorin de wagen plaatsnemen, waarna het gezelschap naar een voor de Blesgravers onbekende bestemming vertrok.
Op 2 mei 2005, nadat we de propeller en de crashlocatie hadden bezocht, was het tijd om naar de familie Tukker toe te gaan voor nog een bijzondere ontmoeting! 
Geert Tukker, de jongeman die destijds door zijn goede opleiding met de Canadese vlieger een gesprek kon aangaan, is helaas een aantal jaren geleden overleden. Maar zijn broer Martien is inmiddels tachtig jaar oud en gepensioneerd. Hij had me al een aantal interessante wetenswaardigheden verteld van zijn belevenissen destijds. Ook was hij zo vriendelijk om mee te werken aan een artikel in een plaatselijke krant om een oproep te doen of er nog mensen waren, die nog herinneringen hadden aan deze geschiedenis.
Toen we bij de familie Tukker aankwamen, werd het een bijzonder weerzien! Het was te lang geleden voor echte herkenning, maar dhrTukker en dhr Chrysler, die nogal verschillende levens hadden gehad, deelden samen deze zelfde herinneringen vanuit een ander perspectief.
Ook bleef de vliegenier naar de oude zwarte schuur tegenover de boerderij kijken, met een blik van herkenning op zijn gezicht. Vanaf de boerderij van de familie Tukker was met enige moeite ook de plaats te zien, waar hij destijds met zijn parachute was geland. Hij was neergekomen achter een staande molen, even verderop in het weiland. Van daar was hij door de weilanden en de ertussen liggende sloten gestrompeld. Toen hij op een gegeven moment koeien zag lopen, wist hij, boerenzoon zijnde, dat daar op een gegeven moment mensen naartoe zouden komen. Zo gebeurde het ook: toen vroeg in de morgen de familie Tukker ging melken, kwamen zij elkaar tegen ...
Toen politieman De Groot later die morgen van de 28e mei 1943, de vlieger meenam naar zijn huis in afwachting van de Duitsers, werd de vliegenier mee naar binnen genomen. 
Hij mocht daar plaatsnemen achter een groot raam aan de voorkant van het huis. Zo werd hij nog een aantrekkelijke bezienswaardigheid voor de nieuwsgierige jeugd. Het gebeurde ten slotte niet elke dag dat er een parachutist landde in Bleskensgraaf.
We zijn na het bezoek aan de Tukkers dan ook een kijkje gaan nemen in het huisje van de veldwachter. Ook hebben we de "nor" bezichtigd achter zijn huisje. Dhr Chrysler vertelde dat hij daar niet in hoefde, omdat de kans dat hij zou vluchten niet aanwezig was, vanwege zijn verwondingen. Nadat we dit gezien hadden, hebben we afscheid van dhr Chrysler en zijn dochters genomen. In besloten kring hebben zij vervolgens een bezoek gebracht aan het graf van zijn omgekomen navigator, Raymond Hutchings Logan.
© 2007. mosquitocrash.com
