Het eerste onderzoek, begonnen in mei 2003. Wat vooraf ging...
Op jonge leeftijd ben ik geïnteresseerd geraakt in geschiedenis, vooral in alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft. Ik verzamelde daarover toen al allerlei voorwerpen. Mijn interesse ontstond, denk ik, door mijn vader die ontzettend veel leest over dit onderwerp. Meestal begon ik zelf aan het boek als hij het uit had. Mijn vader bezat zodoende een behoorlijk aantal boeken over dit onderwerp. Ook had hij een aantal interessante boeken over mijn geboortestreek, de Alblasserwaard. Deze boeken, maar vooral de driedelige serie De Waard in Oorlogstijd van schrijver A. Korpel, heb ik vele malen gelezen.
In de serie kwam ik ook het verhaal Mosquito souvenirs in Bleskensgraaf tegen, een verhaal over het neerstorten van een Engelse nachtjager op 28 mei 1943, achter het dorp waar ik geboren en getogen ben. Het geval wil dat ik zelf geboren ben op 28 mei 1977, precies 44 jaar nadat het vliegtuig was neergekomen. Ik denk dat daardoor het verhaal me zó heeft gegrepen dat het me nooit meer heeft losgelaten. Toen ik een jaar of twaalf was en nog al eens met oudere dorpsgenoten in het weiland liep, hoorde ik al dat er achter de waterzuivering, zoals wij dat noemden, bij boer Noordengraaf, wel eens naar een stuk vliegtuig gegraven werd. Het grote probleem daarbij was dat deze boer, als hij er achter kwam dat iemand daar mee bezig was, onmiddellijk achter het land op ging om iedereen weg te jagen. Het gat maakte hij dan weer zorgvuldig dicht. Iemand vertelde: "Het leek wel alsof hij het rook. Je kon er niet in de buurt komen of hij was er al !" En gelukkig maar, want als deze boer er niet zo fel op was geweest, zouden we de propeller van het toestel nooit in zo’n gave toestand terug hebben gevonden.
In die tijd woonde deze boer nog midden in het dorp. Zijn boerderij stond waar nu een supermarkt staat. Zo’n veertien jaar geleden heeft de gemeente Graafstroom het stuk grond waar de boerderij op stond, aangekocht. Men heeft toen een nieuwe boerderij voor deze boer gebouwd op zijn land achter het dorp. Vanaf die tijd kon er helemaal niemand meer ongezien op zijn land komen. Ook al is geduld een moeilijke zaak, ik vergat het verhaal niet! Deze boerderij is zo’n zeven jaar geleden eigendom geworden van de familie Korevaar. Maar nog steeds was de tijd niet rijp. Trouwens, ik had het in die tijd te druk met onzinnige bezigheden, zoals in het dorp rondhangen. Wel dacht ik nog veel aan het verhaal, en stond vaak achter aan de Ruilverkavelingweg te dromen dat ik met het verhaal aan de gang zou gaan. Daar heb je een volledig zicht over de locatie. Alleen durfde ik het toen niet te gaan vragen, omdat ik dacht dat de nieuwe eigenaar het ook niet goed zou vinden. Dan zou het echt ‘einde verhaal’ zijn geweest.
Eindelijk aan de slag...
Begin mei 2003 zaten we ‘s avonds thuis met een aantal ooms te praten. Op een gegeven moment vroeg ik of zij wat wisten van het vliegtuig, dat hier in de oorlog was neergestort. Een aantal herinnerde zich daar nog wel iets van, vooral een familielid van tweeënzeventig. Hij wist te vertellen dat hij met een aantal vrienden wel eens bij een gat in het weiland was geweest, nadat het toestel neergestort was. Dat gat was veroorzaakt door een wrakstuk van het toestel.
Na deze avond heb ik de knoop doorgehakt. Op zaterdagmorgen ben ik met een tas waarin de boeken van De Waard in Oorlogstijd en mijn metaaldetector naar het huis van de familie Korevaar gegaan. Mevrouw Korevaar doet open en ik zeg: ’Goedemorgen, er is bij jullie in de oorlog een vliegtuig in het land neergestort. Zou ik daar onderzoek naar mogen doen?’ Ze kijkt me nogal vreemd aan en zegt dat ik dat maar even aan haar man moet gaan vragen. Ik het land in, naar hem toe. Hij vertelt dat hij er wel eens iets van gehoord had maar verder weet hij er ook niet veel van, maar ik mag van hem in ieder geval m’n gang gaan. Gelukkig !!!
De maandagavond daarop ben ik samen met het familielid en m’n detector naar het weiland gegaan. Vlak voor het huis van de familie Korevaar zijn we gaan zoeken, wat behoorlijk wat metaal opleverde, maar weinig dat van een vliegtuig afkomstig leek te zijn. Het familielid had het idee, dat we verder het land in moesten, voorbij het huis. Eigenwijs als ik was, dacht ik toen al zeker te weten dat het vòòr het huis moest zijn. Veel later zou blijken dat dit niet klopte…
© 2007. mosquitocrash.com
